[ و روایت شده است که امام علیه السلام کمتر به منبر مى‏نشست که پیش از خطبه نگوید : ] مردم از خدا بترسید که هیچ انسانى بیهوده آفریده نگردیده تا به بازى پردازد ، و او را وا ننهاده‏اند تا خود را سرگرم بى‏فایدت سازد ، و دنیایى که خود را در دیده او زیبا داشته جایگزین آخرتى نشود که آن را زشت انگاشته ، و فریفته‏اى که از دنیا به بالاترین مقصود نایل گردیده چون کسى نیست که از آخرت به کمترین نصیب رسیده . [نهج البلاغه]

زده ام فالی و فریاد رسی می آید

ارسال‌کننده : آوا در : 90/11/24 9:30 عصر

ای خدا! این وصل را هجران مکن!            سرخوشان عشق را نالان مکن

باغ جان را تازه و سرسبز دار                         قصد این بستان و این مستان مکن

چون خزان بر شاخ و برگ دل مزن                   خلق را مسکین و سرگردان مکن

بر درختی کآشیان مرغ توست                       شاخ، مشکن؛ مرغ را پرّان مکن

جمع و شمع ِ خویش را بر هم مزن                دشمنان را کور کن، شادان مکن!

گر چه دزدان، خصم ِ روز ِ روشن‌اند،              آن چه می‌خواهد دل ایشان، مکن

کعبه‌ی اقبال، این حلقه است و بس               کعبه‌ی اومید را ویران مکن

این طناب خیمه را بر هم مزن                         خیمه‌ی توست آخر، ای سلطان! مکن

نیست در عالم ز هجران تلخ‌تر                        هر چه خواهی کن، و لیکن آن مکن!

(الهی آمین!)
حضرت مولانا



کلمات کلیدی :